Σουοβάτσκι, Γιούλιους

(Sowacki). Πολωνός ποιητής (Ξεμιένιετς 1809 - Παρίσι 1849), ένας από τους μεγαλύτερους εκπροσώπους, μαζί με το Μίτσκιεβιτς και τον Κρασίνσκι, του ρομαντικού ρεύματος που αναπτύχθηκε στην εξορία. Πέρασε δυστυχισμένη και μοναχική ζωή, χωρίς αξιόλογα εξωτερικά γεγονότα: η λατρεία με την οποία περιέβαλλε τη μητέρα του, μια δυνατή φιλία για ένα σύντροφο ο οποίος συμμεριζόταν τις έξαλλες ιδιορρυθμίες του και τελικά αυτοκτόνησε, μια αγάπη χωρίς ελπίδα για μια γυναίκα πιο ηλικιωμένη από αυτόν, υπήρξαν τα πιο σημαντικά επεισόδια της πρώτης του νεότητας. Έζησε πολύ καιρό στην Ιταλία. Ένα αίσθημα ενοχής απέναντι στην πατρίδα του, η πικρία του που δεν έβλεπε να αναγνωρίζεται το έργο του, υπονόμευσαν τα υπόλοιπα χρόνια της σύντομης ζωής του, που σταμάτησε στην ακμή της δημιουργικής του δραστηριότητας. Έστω και με καθυστέρηση, η ποίηση του Σ. πήρε μια θέση στις κορυφές της λογοτεχνικής παράδοσης της Πολωνίας, επηρεάζοντας σε μεγάλο βαθμό, σε ό,τι αφορά την αναζήτηση του περιεχόμενου και της γλώσσας, μεγάλο μέρος της σύγχρονης πολωνικής ποίησης. Από τα έργα του αναφέρονται ιδιαίτερα: Ανέλι (1838), Μπενιόφσκι (1841) και το ημιτελές μεσσιανικό ποίημα Ο Βασιλιάς - Πνεύμα (που εκδόθηκε μετά το θάνατό του). Έγραψε επίσης πολλά θεατρικά έργα, συμβάλλοντας στην ανανέωση του πολωνικού θεάτρου εκτός από δύο έργα με σύγχρονο θέμα, Κόρντιαν (1834) και Φαντάζυ (1841, που ανεβάστηκε μόνο το 1867), εμπνεύστηκε κυρίως από την ιστορία της χώρας του και ιδιαίτερα από το Μεσαίωνα για μερικά θεατρικά έργα που αργότερα είχαν μεγάλη επιτυχία: Μπαλαντύνα (1839), Λίλα Βενέντα (1840), Μαζέπα (1840). Έγραψε επίσης και μερικά αισθητικά και κριτικά δοκίμια.